CZY MARMUR TO KAMIEŃ TYLKO DLA BOGACZY?

Kamień naturalny jest bardzo wysoko ceniony jako trwały i atrakcyjny wizualnie materiał nadający się do wykańczania wnętrz, a także zastosowań zewnętrznych – wykładania nawierzchni, elewacji budynków oraz wykonywania elementów architektonicznych od ścieżek ogrodowych po tarasy. Wśród różnych gatunków kamienia szczególnie dużym zainteresowaniem cieszy się marmur, uważany powszechnie za wyjątkowo elegancki. Przekonajmy się, z czego wynika tak dobra opinia o marmurze oraz zobaczmy, w jakich zastosowaniach będzie się sprawdzał najlepiej.

Dlaczego marmur jest uważany za materiał ekskluzywny?

Marmur tradycyjnie był uważany za kamień ekskluzywny i stosowano go wyłącznie w budynkach, które miały zapewniać wysoki prestiż. Używano go m.in. w pałacach, kościołach, a w krajach o łagodniejszym klimacie również na zewnątrz do wykonywania różnych elementów dekoracyjnych od rzeźb po kolumny czy portyki. Renoma marmuru jako kamienia do zastosowań „specjalnych”, a więc dekorowania szczególnie okazałych wnętrz, trwa do dziś, choć ze względu na większą dostępność i niższe ceny można go stosować również w domach jednorodzinnych i mieszkaniach. Za wyborem marmuru przemawia przede wszystkim jego atrakcyjna wizualnie struktura m.in. wspaniałe i urozmaicone żyłkowania. Przyciąga też bogactwo barw sięgające od niemal śnieżnej bieli po głęboką czerń.

W jakich zastosowaniach sprawdza się marmur?

Marmur nie oferuje twardości dorównującej granitowi ani wysokiej wytrzymałości na chemikalia. Korzystanie z niego jako materiału na blaty kuchenne i łazienkowe lub parapety wymaga odpowiedniego wykończenia oraz starannej impregnacji. Chętnie jest jednak wybierany do wykładania ścian oraz wykonywania podłóg. Świetnie sprawdza się jako materiał na schody. Z marmuru można wytwarzać inne elementy dekoracyjne takiej jak zabudowy kominków, fragmenty mebli lub trwałe elementy wyposażenia – np. lady recepcyjne. W naszym klimacie stosunkowo rzadko używa się marmuru na zewnątrz ze względu na jego podatność na zabrudzenia spowodowane kontaktem z substancjami organicznymi.